مرتضی ممیز : تاریخ ما پر از افراد زیرکی است که نه شمشیر داشته اند و نه تفنگ . بازوهایشان خیلی لاغر بوده است و گردن شان خیلی نازک و زبان سرخ شیرینی داشته اند . مردم را وا می داشته اند طرف را ریشخند کنند ، و طرف را هم خوشحال کنند و حتی او را هم به خنده و حتی به قهقهه زدن می انداخته اند . ما بیشتر دوست داریم لبخند بزنیم چون لبخند زدن معنی و مفهوم دارد .در لبخند زدن ، زیرکی است ولی قهقهه زدن یک بعدی است تو خالی است ... در چنین فرهنگی ، همه چیز ایما و اشاره است . معیار پیچش موست . باید فکر کرد ، باید دقیق شد . باید ظریف دید . در غیر این صورت هنر نکرده ای . هنر یعنی همین . و این کاری ست که کامبیز هم کرده است.