تنهاتر از هیچ

تو در سرخوشی کدامین سپیده؟ کدامین سپیدی صبح؟ به طراوت شبنم تابیدی- در بارگاه قطره و باران، تو از باور کدامین لحظه ی بالیدن- از سکوتت مهری بر نهاده ای بر دل پاره های این قاب شکسته؟ تو در آستانه ی این قاب منتظر عبور کدامین رویا هستی؟ در خواب فروسوخته ی ستارگان؛ تا رفتنت را من در این سپیده دم رویاگون بهاری نرگس فام آهسته آهسته