عشق هدیه خداست

درد هر لحظه در جانم بیش تر تیر می کشید، خون های بدنم دلمه بسته بودند و اذیتم می کردند، ورم چشم هایم بیش تر می شد و عضلاتم ضعف می رفت، روی گلیم کف زیرزمین دراز کشیدم و به سقف چشم دوختم، هیچ چیز را حس نمی کردم نه نمدار بودن کف زیرزمین را و نه دردی که داشت مغزم را با آن همه پیغام کلافه می کرد. فکرم پی آینده ام بود، آینده ای که هیچ گوشه اش به من ربطی نداشت و در تصمیم گیری اش هیچ سهمی نداشتم. یاد خدا همان مسکن قوی همیشگی به سراغم آمد لاله همیشه ما بین دلداری هایش می گفت، اگر قسمت باشد همه چیز درست می شود و من همیشه می نالیدم که اگر قسمت نباشد چه، به راستی اگر قسمت نباشد، تکلیف من چیست؟