مردم وقتی واژه شرم را میشنوند، اغلب به یکی از دو صورت زیر واکنش نشان میدهند: “مطمئن نیستم که مقصودتان از شرم چیست اما میدانم که نمیخواهم دربارهاش حرف بزنم” یا “اوه، شرم! میدانم چیست اما نمیخواهم دربارهاش حرف بزنم.” در مقام یک شرمپژوه درک میکنم که چرا از گفتوگو دربارۀ آن اکراه داریم. شرم چنان قدرتمند است که گاه تنها با حرف زدن دربارهاش دچار شرم میشویم. اما من پس از شش سال مصاحبه با صدها زن دربارۀ زندگیهایشان دریافتهام که همۀ ماشرم را تجربه میکنیم. شرم امری کاملاً همگانی است. هر قدر شرم و نحوۀ اثرگذاریاش بر احساسات، افکار و رفتارمان را کمتر بشناسیم، فشار بیشتری بر زندگی ما وارد میکند.