سیاست خارجی ایران در دوران صفویه

روابط اساسی ایران و اروپا پس از انقراض دولت ساسانیان، یعنی در ایران اسلامی ، از دوران پادشاهی صفویه و مخصوصا از زمان سلطنت شاه عباس بزرگ آغاز می شود . پیش از این دوره ، از صدر اسلام تا حمله مغول ، یعنی در دوره حکمرانی خلفای اموی و عباسی، اروپا با ایران در حقیقت رابطه ای نداشت ، زیرا افزون بر آنکه پس از انقراض دولت روم غربی و قسمت زیادی از قرون وسطا اروپا خود گرفتار ملوک الطوایفی و تسلط طوایف مختلف وحشیان و اختلافات سیاسی و مذهبی دولت های نوبنیاد بود و اساسا به امور سیاست خارجی و تجاری ، خاصه با ممالک آسیایی ، توجهی نداشت؛ حکومت دینی ، خلفای اسلامی نیز آن قاره را از ایران و کشورهای مرکزی و شرقی آسیا جدا ساخته و میان وارثان دو تمدن درخشان ایران و روم کهن سدی کشیده بود.