این کتاب کوششی است برای آموزش مقدمات و عملیات سبکشناسی؛ یعنی شیوهای از برخورد با متن که از فهم معنای ظاهری فراتر میرود و با جاگذاری متن در سنت ادبی یا فکری مشخص، به بیان ویژگیهای اصلی آن میپردازد. هدف اصلی این کتاب، آموزش و عرضۀ چارچوبی کاربردی و مبتنی بر طراحی آموزشی در سبکشناسی است.
مؤلف، ضمن عملیاتی کردن چارچوبهای متداول سبکشناسی (مانند قلمروهای سهگانه، الگوی انتخاب و نقشگرایی)، به کار بستن مفاهیم و نظریات آن برای تحلیل و بررسی متن را مدنظر قرار داده و مزایا و و محدودیتهای هر یک را یادآور شده است.
مزیت این کتاب، تمرکز بر عملیات سبکشناسی و سنت ادبی شعر فارسی است به گونهای که مخاطب تصویری، سبکشناسانه از تاریخ ادبیات فارسی در ذهن داشته باشد و آن را دستمایۀ تحلیل سبکی قرار دهد.