کتاب حاضر، روایت تغییری مهم و اساسی است در اندیشۀ روشنفکران ایران در فاصلۀ سالهای دهۀ 1320 تا سالهایی که به انقلاب 1357 انجامید. این که کدام عوامل در این تغییر موثر بودهاند، چگونگی این تغییر و نتایج آن بر فضای فکری و سیاسی کشور، در این کتاب با رجوع به نوشتههایی بررسی شده است که در سالهای اخیر کمتر مورد توجه تاریخنگاران قرار گرفتهاند. حاصل کار، تصویری است که از همپویایی و تغییرپذیری تفکر روشنفکری ایران در این سه دهه حکایت میکند و نیز از وجود جریانی قوی در طیف روشنفکری ایران که ابعاد آن را نمیتوان آنچنان که معمول است فقط با مطالعۀ آراء و عقاید تعداد معدودی از روشنفکران که در زمرۀ مشهورترینها به شمار میآیند، به درستی دریافت. کتاب در پنج فصل و تحت عنوان روشنفکران و دولت، بحران روشنفکران، روشنفکران در سیاست، ظهور روشنفکران «جهان سومگرا» و به عضویت پذیرفتن روشنفکران تنظیم شده است.