این کتاب پیامد مجموعه سخنرانی هایی است که در ترم تابستانی ۱۹۶۶ در مدرسه ی پرکینز الهیات در دانشگاه متدیست ها در دالاس تگزاس ایراد کردم. وظیفه ای که به عهده ام گذاشته شد، تعریف سامانه ای برای توصیف معنا درمانی بود. درحالی که نویسندگان مختلفی یادآور شده اند که معنا درمانی در مقایسه با سایر مکاتب روان درمانی وجودی، تکنیک صحیحی از روان درمانی ارائه داده است، به ندرت به عنوان آخرین روش روان درمانی که به شیوه ای نظام مند مفهوم سازی شده، مشاهده شده است. این کتاب درحالی که به بنیان های روان درمانی می پردازد، فرضیات و اصول موجود در معنا درمانی را هم مطرح می کند. این فرضیات بخش هایی را تشکیل می دهد که در هم تنیده شده است و معنا درمانی در آن بر مبنای سه مفهوم بنا نهاده شده است: ۱. آزادی اراده؛ ۲. معناجویی و ۳. معنای زندگی.