به تعبیر یکی از مترجمان آثار گینزبورگ در هر صفحه از کتاب های این نویسنده، شیوه خاص او در زن بودن و تجلی شخصیت زنانه آشکار است. گینزبورگ همواره بیانی انباشته از رنج و در عین حال صریح و ساده دارد و از هرگونه حشو و زوائد در روایت های داستانی خود پرهیز می کند. در آثار او موضوعات، روابط و شخصیت ها غالبا به یکدیگر شبیه اند و همه آنها از زبان زنی جوان، که راوی وقایع پیرامون خود است، روایت می شود. راویان داستان های گینزبورگ بسیار کم گویند و از تحلیل واقعیت های اطراف خود پرهیز می کنند و تنها به باز گفتن حوادث به شیوه ای پی در پی بسنده می کنند.