گزیده ای از سروده های سال های 1391 تا 1395 که اغلب مضمونی عاشقانه دارند و از هجرت و فراق روایت می کنند، اشعاری نو، سرشار از احساسات لطیف و بی پروا که مخاطب را به ضیافت کلامی آهنگین فرامی خوانند.