این کتاب دوجلدی، مجموعهای منتخب از مقالات فصلنامهی «حرفه: هنرمند» است که مشخصاً به «تاریخ هنر معاصر ایران» پرداختهاند. و سعی دارند بسترها، مسیرها، رویکردها، پرسشهای محوری و گرهگاههای اصلی این حیطه را معرفی و بررسی کنند. از اینرو، در این کتاب با نوعی تاریخنگاری تخت و توصیفی روبرو نیستیم. بلکه آنچه میخوانیمْ تحلیل، تفسیر و نقد هنر جدید ایران است که اگرچه ریشههای آن را باید در دوران صفوی جست. اما در هفتاد سال اخیر با تبوتاب بیشتری در فضای فرهنگی ایران پدیدار شد و نام هنر نوگرا را به خود گرفت.