در دلم جز غزل نمی گنجد

هنر در هر جامعه‌ای پژواک دهنده‌ی اوضاع اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، احساسی، و غیره است و اینکه گفته‌اند «هنر آیینه‌ی تمام‌نمای هر جامعه‌ای است» بدین سبب است.
اما، از میان همه‌ی هنرها، شعر و ادبیات گویاترین زبانِ هر ملیت به شمار می‌آید، زیرا زبانِ مشترک سبب تفهیم و تفاهم یک قوم یا جامعه است.
البته، از انصاف نباید گذشت که هنرهایی چون نقاشی و موسیقی می‌تواند زبانِ مشترک و گویای ناگویای انسان‌ها در جامعه‌ی جهانی باشد. ولی برای کسانی که از یک زبانِ مادر یا مرجع بهره می‌برند، شعر بهترین وسیله و کارآمدترین ابزارِ لطیف برای آگاهی‌بخشی است.
بدین سبب، در هر دوره‌ی ویژه از تاریخ یک ملت، برای به هیجان آوردن، برانگیختن، و به هر کاری رهنمون شدن از شعر و ادبیات بهترین و بیشترین بهره را می‌گیرند.