گزارش اندوه

کتاب حاضر، يک داستان بلند بدون فصل است. داستاني که مخاطب بايد همانند يک گزارش آن را يک‌نفس بخواند و درعين‌حال خلاقيت درآميختن داستان با شيوه روايي گزارش‌گونه آن و نيز انتخاب کلمات و عبارت‌هاي ساده و فراموش کردن تکنيک و فرم‌هاي مختلف در روايت، از آن اثري ساخته است که به‌راحتي مي‌توان با نويسنده آن همذات‌پنداري کرده و با روايت داستاني او همراه شد.