«...گفتوگو با نزدیکترین یاران و همراهان واروژان آغاز شد.. برخی از صاحبنامها که در این سالها به گوشهای خزیده بودند و دل به گفتن و از خود گفتن نداشتند، با نام واروژان به احترام از جای برخاستند و پاسخ گفتند.. همهی طرفهای گفتوگو، بیقید و شرط او را مهربان، عاشق، صمیمی، دوستداشتنی، کاربلد، متواضع و ناب میدانستند. هر جمله از پاسخها با جملهای از مدح واروژان آغاز و با اظهار علاقه به او تمام میشد. در متن این کتاب بسیاری از این واژهها و عبارات و مدایح عاشقانه و خالصانه حذف شد تا بیشتر، خودِ تاریخ و کارهای او جلوهگری کند. امید آنکه در خواندنِ همین روایتهای حاضر، صدای این عشق عمومی را بشنوید..»