نظریهاى در باب عدالت، اثر جان رالز، یکى از کتابهایىست که آیندگان به واسطهاش زمانهی ما را یاد خواهند کرد. به جرأت میتوان گفت این کتاب مهمترین اثر فلسفهی اخلاقی و سیاسی در سدهی بیستم است، اثرى کلاسیک همسنگ آثار ایمانوئل کانت و جان استوارت میل. رالز در این کتاب استدلال میکند که اصول صحیح در زمینهی عدالت آنهایىست که انسانهایى آزاد و عاقل، استقراریافته در «وضعیت آغازین»، در پس پردهی بیخبری، بر سرش توافق خواهند کرد: آنها در پس این پرده از جایگاه خود در جامعه، از طبقه، نژاد، یا جنسیت خویش، از استعدادها، هوش، و قوّت بازوی خویش بیخبراند، و حتا نمیدانند چه برداشتى از خیر، یا آرمان نهایی زندگی خود، دارند. وی بر این اساس دو اصل عدالت را برای توزیع آزادیها و خیرهای اجتماعی و اقتصادی استنتاج میکند.