آدم‌ها

آدم‌ها مجموعه‌ی داستان‌های کوتاهی است به قلم احمد غلامی که شصت و دو اثر کوتاه داستانی از این نویسنده را در برداشته و موفق شده "برنده‌ی جایزه‌ی بهترین مجموعه داستان سال 1389 از بنیاد گلشیری" بشود. همانطور که از عنوان کتاب برمی‌آید، "احمد غلامی" این داستان‌ها را درباره‌ی آدم‌ها نوشته است. شخصیت‌پردازی در این داستان‌های چندصفحه‌ای به گونه‌ای است که ابتدا نام شخصیت موردنظر و سپس عمده‌ی ویژگی‌های ظاهری و اخلاقی‌اش به خواننده معرفی می٬شود. آنچه بیش از همه در این "آدم‌ها" جلب توجه می‌کند و در واقع آن‌ها را خاص می‌کند، همان معمولی بودنشان است. این "آدم2ها" نه از معیارهای زیبایی‌شناسانه‌ی رمان‌های عامه‌پسند چیزی نصیبشان شده و نه خصوصیت اخلاقی خاصی دارند؛ حتی موقعیت اجتماعی که آن‌ها را از بقیه جدا کند و حسادت برانگیزد هم ندارند؛ در یک کلام آن‌ها آدم‌اند. آدم، خالص از هر امتیازی که آن‌ها را از چهارچوب معمول خارج کند. از دیگر ویژگی‌هایی که احمد غلامی برای این آدم‌ها در نظر گرفته، نحوه‌ی معارفه‌ی آن‌ها به خواننده است؛ آدم‌های او با ویژگی‌های مثبت و قهرمانانه‌شان به خواننده شناسانده نمی‌شوند بلکه این ترس‌ها و ضعف‌هایشان است که آن‌ها را به مخاطب معرفی می‌کند. احمد غلامی علاوه بر شخصیت‌ها، توجه ویژه‌ای به مکان داستان‌ها داشته و اکثر رویدادهای رمان در دو مکان مشخص "محله" و "جبهه" و پس از آن در جاده، محل کار، خانواده و روستا اتفاق می‌افتد.