کتاب حاضر، پیرامون پساساختارگرایی و تحلیل فرهنگ و هنر نوشته شده است. این کتاب که با مجادلهای درباره مسئله معنا میان آلیس و هامپی و دامپتی در داستان لوییز کرول آغاز میشود، به استدلالهایی میپردازد که پساساختارگرایان به مدد آنها نظریههای سنتی درباره زبان و فرهنگ را به چالش میکشند. کاترین بلزی در کنار بحث در مورد چهرههای شناختهشدهای همچون بارت، فوکو، لکان، کریستوا، لیوتار و ژیژک، مثالهای مناسبی از ادبیات، هنر، فیلم و فرهنگعامه را با شکسپیر و تونی موریسن ترکیب میکند تا تبیینی پساساختارگرایانه از معنای انسانبودن ارائه دهد.