کوری

کتاب کوری یک رمان خاص از ژوزه ساراماگو است؛ یک اثر تمثیلی، بیرون از حصار زمان و مکان، یک رمان معترضانه اجتماعی-سیاسی، که آشفتگی اجتماع و انسان های سردرگم را در دایره ‌ی افکار خویش و مناسبات اجتماعی به تصویر می کشد. ساراماگو تاکید بر این حقیقت دارد که اعمال انسانی در «موقعیت» معنا می ‌شود و ملاک مطلقی برای قضاوت وجود ندارد. زیرا موقعیت انسان ثابت نیست و در تحول دائمی است. در شهری ‌به طور وحشتناک کوری شیوع پیدا می ‌کند و هاله ‌ای سفید رنگ بعد از کور شدن افراد مقابل چشمان شان ظاهر می‌ شود. خیابان‌ ها نام ندارن. شخصیت‌ های رمان نیز نام ندارم؛ دکتر، زن دکتر، دختری که عینک دودی داشت، پیرمردی که چشم بند سیاه داشت، پسرک لوچ و… سبک و ساختار دشوار رمان، پس از چند صفحه، جاذبه ‌ای استثنایی پیدا می ‌کند. نقطه ‌گذاری متن متعارف نیست. نثر موجز در خلال پاراگراف‌ های طولانی، پیچیدگی‌ های روح انسان و مشکلات غامض زندگی را تداعی می کند. کوری مورد نظر ساراماگو، کوری معنوی است. در رمان کوری ژوزه ساراماگو برای شخصیت‌ ها اسم انتخاب نکرده است. با این وجود پیچیدگی در رمان ایجاد نشده و خواننده به راحتی می ‌تواند با شخصیت‌ های رمان ارتباط ذهنی برقرار کند. بازگشت‌ های زمانی به گذشت و آینده، در خیال شخصیت ‌ها از زیبایی‌ ها و جذابیت‌ های این اثر است.