دوران بی خبری

سنگ بنای ساختمان هگمتانه را ایرانیان براساس عقیده راسخ خود به ویران کردن و از بیخ و بن در آوردن کلیه کاخ های ظلم و ستم استکبار زمان خود نهاده اند. هر خشت آن را یک ستم دیده ی ایرانی و به ستوه در آمده از نظام جباران روزگار روی هم گذاشته و خاک آن را توتیای چشم ایرانیان و آب آغشته به خاکش خون پاک ستم دیدگان بوده است. هر اطاقی از اطاق هایش کاخ آرزوها و امیال هزاران هزار جورکش زمانه بوده است.

ساختمان هگمتانه در حقیقت به نشانه ی عصیان و اوج طغیان مظلومان علیه ظالمان ساخته شده و ستون های سنگی و چوبی آن خار چشم زورگویان و عظمت و شکوه و جلال و جبروتش نمایانگر زبونی و ذلت ثروتمندان در مقابل خواسته ی به حق فقرا به حساب آمده و همچنین جایگاه پرستش خداوند یکتا نیز بوده است. بنابراین ساختمانی با چنین ویژگی های خاصی حقا بایستی در نهایت عظمت و بزرگی و شایستگی و در قله ی یکی از کوه های مرتفع و در جوار یک غار عظیم که در نزد ایرانیان همواره محل اعتکاف عارفان بوده ساخته می شد.