فرهیختگی در محیط مردمی

مؤلف در کتاب حاضر که اساساً بر کار میدانی در تهران و به‌خصوص شهرری و در موقعیت‌های مختلف ترنابازی، گروی کبوتر، ورزش سنتی در زورخانه‌ها و غیره متکی است، قصد دارد نشان دهد که آنچه غزل‌خوانی را از آواز کلاسیک متمایز می‌کند کمتر و در ویژگی‌های فنی موسیقایی نهفته است تا در نقش فرهنگی - اجتماعی‌ای که این آواز در میان اهل غزل ایفا می‌کند؛ نقشی که خطوط اصلی آن نوعی «فرهیختگی» در محیط مردمی را به نمایش می‌گذارد.