رئالیسم در ساحت ادبیات داستانی همواره متناسب با اوضاع خاص هر دورهای دگرگونیهایی را در ساختار خود پذیرا بوده است؛ بنابراین شاید در عصر حاضر دیگر کمتر بتوان داستان یا رمانی رئالیستی را دقیقا منطبق با اسلوب نویسندگان نیمه دوم سده نوزدهم پیدا کرد. در این کتاب پس از بیان مبانی و ویژگیهای بنیادین رئالیسم و انواع آن در ادبیات داستانی، تأثیر و حضور رئالیسم در ادبیات داستانی ایران از آغاز تا سال 1370 در آثاری چون «چشمهایش» اثر «بزرگ علوی»؛ «تنگسیر» اثر «صادق هدایت»؛ «سو وشون» اثر «سیمین دانشور» و ... بررسی شده است.