اوضاع داخلی ایران در اثنای جنگ جهانی اول رو به وخامت گذاشت. جنگ باعث قحطی، بینوایی و تنگدستی بیشتر مردم شد. احتکار کالاها و کمک مالی خارجی به برخی اشخاص، امکان انجام معاملات بازرگانی با بعضی از واحدهای نظامی خارجی را فراهم نمود. این امر سرانجام شدت فقر و استثمار را افزایش داد؛ بنابراین جدال سیاسی و فقر را می توان از ویژگی های نظام اقتصادی، روابط اجتماعی و سیاسی این دوران دانست، اما از سوی دیگر کاهش کالاهای وارداتی به ایران، شرایط مساعدی برای پیشرفت بورژوازی داخلی پدید آورد.