الگوی امریکایی پس از عراق: رقابت بر سر قلب ها و مغزها در عصر رسانه های جهانی

در اين کتاب تشريح می‌شود که بخش عمده‌اي از منابع قدرت نرم امريکا در سازمان‌هاي غيردولتي، بخش‌هاي خصوصي، جامعه مدني، معاهدات دوجانبه، مؤسسات چندمليتي و ارتباطات فراملي نهفته است. ابزار دولتي ايجاد جذابيت و تأمين قدرت نرم، يعني ديپلماسي عمومي، راديو و تلويزيون، برنامه‌هاي تجاري، کمک به توسعه کشورهاي ديگر، کمک‌رساني در زمان بروز بلايا و قراردادهاي نظامي، در قسمت‌هاي مختلف دولت پراکنده شده‌اند و هيچ راهبرد يا بودجه فراگيري وجود ندارد تا تمام اين موارد را در سايه آن لحاظ کرد. هزينه‌اي که صرف برنامه‌هاي نظامي مي‌شود، پانصد برابر مجموع هزينه‌هاي راديو و تلويزيوني و برنامه‌هاي تجاري است. دولت چطور مي‌تواند با منابع غيردولتي قدرت نرمي مرتبط شود که از هاليوود گرفته تا هاروارد و بنياد گيتس را شامل مي‌شود و همگي آن‌ها نيز از جامعه مدني سرچشمه مي‌گيرند؟ بهترين راه براي يافتن پاسخي به اين پرسش‌ها از مطالعه اين کتاب آغاز مي‌شود.