سفر به تنهایی: روایتی مردم نگارانه از تجربه دینی اعتکاف

اين کتاب، تلاشي براي فهم يک آيين ديني مستحب به نام «اعتکاف» و روايتي از تجربه حضور در آن است؛ آييني که بررسي و تحليل آن از موضوعات مغفول در مطالعات اجتماعي دين در ايران است. در سال‌هاي اخير و با سازمان‌دهي رسمي اعتکاف در مساجد، شکل کاملا شخصي اين آيين تا حدي تغيير کرده؛ اما در هر حال ماهيت اعتکاف با مناسک جمعي عبادي يا آيين‌هايي همچون پياده‌روي اربعين کاملا متفاوت است. کتاب حاضر سنتزي است از سه نوع روايت مردم‌نگارانه، پديدارشناسانه و جامعه‌شناسانه از اعتکاف، بدون داشتن مدعايي براي انطباق با کليشه‌هاي رايج در گزارش پژوهش‌هاي کلاسيک و تلاشي‌است که يک‌سوي آن مطالعه کيفي تجربي در ميدان تجربه‌اي ديني است و سوي ديگر آن روايتي از زندگي گروهي از دين داران جامعه است که يک‌بار در سال به تنهايي خود سفر مي‌کنند.