شناخت گفتمانی فضای مجازی: خوانش هایی تازه از دیجیتالی شدن فرهنگ و ترجمه براساس چرخش های علوم انسانی

کتاب حاضر تجربه ديجيتالي شدن را مصداقي از «ترجمه فرهنگي» مي‌داند، زيرا در ترجمه فرهنگي که توسط هومي بابا تئوريزه شده است به‌جاي متن‌ها خود انسان‌ها و تجربه‌هاي زيسته آن‌ها ترجمه مي‌شوند و از يک نظام نشانه‌اي وارد نظام نشانه‌اي ديگري مي‌شوند. در اين ترجمه فرهنگي، نظام نشانه‌اي و نظم نمادين دنياي حقيقي در حکم «متن پيشين» و دنياي مجازي در حکم «متن پسين» است که از روي متن پيشين بازنويسي شده است. به اين اعتبار، بين دنيا حقيقي و مجازي رابطه بينامتني وجود دارد و براساس اين رابطه است که بسيار از بن‌بست‌ها و خلأهاي دنياي حقيقي در دنياي مجازي محو مي‌شوند. مثلاً وقت آزادي بيان در دنياي حقيقي ممکن نباشد، امکان تحقق آن به‌راحتي در فضاي مجازي فراهم مي‌شود و يا وقتي در دنياي حقيقي امکان برقراري روابط دوستي ممکن نباشد، اين روابط در دنياي مجازي جبران مي‌شوند. بنابراين، فضاي مجازي و خرده‌فرهنگ‌هاي برآمده از آن چيزي جز ترجمه و بازنويسي خلاقانه زيست‌بوم فضاي فيزيکي و حقيقي نيست.