روششناسی تاریخ هنر و تحلیل هنری، بیانگر شیوههای متفاوت در تفسیر هنر است. از آنجا که همة آثار هنری به نوعی معرف خالقان خود و فرهنگ آنها و همچنین متکی به رسانههایشان هستند، هر اثر در نوع خود میتواند پیچیده و احتمالا دارای معانی چندگانهای باشد. نگارنده در کتاب حاضر، روششناسی عمدهای را مورد بررسی قرار میدهد که در رشتههای متعددی چون روششناسی رسمی، نگاهسنجی و نگارهشناسی، مارکسیسم، فمینیسم، زندگینامه و خودزندگینامه، نشانهشناسی ساختارگرایی و پساساختارگرایی و روانکاوی مورد استفاده قرار میگیرد.