عشق و محبت، اکسیر حیات است و بهانهی بودن؛ و اگر عشق نبود، هیچ نبود. این معنا درباره عشق در جهانبینی عرفانی و در آثار مولانا بیشتر به چشم میخورد. عرفا معتقدند که اصل همه محبتها حضرت حق است و از اوست که محبت در همه هستی جاری و ساری میشود. در این کتاب پس از معرفی انواع عشق، این موضوع در کلام افلاطون، مولانا، روزبهان بقلی فسایی، بایزید بسطامی و... بررسی میشود و حقیقت عشق انسانی در جهانبینی فلاسفه و اهل عرفان مورد واکاوی قرار میگیرد.