کتاب حاضر روایتگر بخشی از سفرنامۀ اصفهان تا عسلویۀ مامور محمدشاه است که سفر خود را در سال 1256 هجری قمری از دارالسلطنۀ اصفهان آغاز و به بندر شیو ختم میکند.
این سفرنامۀ زیبا و خواندنی به ارائۀ اطلاعات بسیاری دربارۀ فضا و مکان شهرها و آبادیهای بین راه و فاصلۀ میان آنها میپردازد.
گزیدهای از کتاب
بعد از ورود به شیراز بهشت طراز به جهت برداشتن نقشه مدت پنج ماه توقف و آنچه به دقت و اهتمام حومه و محلات شهر ملاحظه شده این است که به سبیل اختصار درین اوراق تحریر شد. و اصل بلدۀ شیراز جنت طراز را حصاری است مدور و مشتمل بر هشتاد و دو برج و خندقش خراب و بعضی از مکانهای آن حصار نیز مخروبه و دورش یک فرسنگ تمام است. الحق نسیمش چون باد بهار روحپرور و شمیمش چون نکهت مصر فیض گستر، آبش مقبول خاص و عام و هوایش مطبوع قبول کافه أنام است.
و این شهر را شش دروازه و ده محله است که پنج محلۀ آن حیدریخانه و پنج دیگر نعمتاللهیخانه است.