کمدی کلاسیک

ماهيت سينماي کمدي و سينماي کلاسيک و وجه مشترک آن‌ها يعني «کمدي کلاسيک» را مي‌توان در چارچوب تئوري‌هاي مختلف به‌تفصيل واکاوي کرد، اما اين کتاب با رويکردي سينه فيليانه به خود فيلم‌ها پرداخته و در اين مجال از اسلپ استيکهاي دوره صامت تا کمدي‌هاي ايتاليايي اواسط قرن بيستم را مدنظر قرار داده است؛ از کارهاي کوتاه چاپلين و لويد تا دسيکا و توتو. بااين‌حال ازآنجاکه پويش و پوشش تام و تمام اين عرصه عملاً ناممکن است، در مجموعه حاضر برخي پديده‌هاي اين ژانر کنار گذاشته شده‌اند؛ براي مثال لاري سيمون و باب هوپ، آشکار است که معيار اين گزينش را نه در ارزش‌گذاري هنري، که در اشتياق و تجربه زيستي نگارنده بايد جست‌وجو کرد و اگر حاصل آن را گامي به‌قصد قربت در فضايي چنين انگيزنده بينگاريم مي‌شود از خواندن آن لذت برد.