کتاب حاضر، مجموعه هشت مقاله است که آلبرکامو آنها را در فاصله زمانی سالهای 1939 تا 1953 نوشته و برای نخستین بار در سال 1954 بهصورت یک مجموعه منتشر میکند. الجزیره برای کامو همواره شهر تابستانها بوده و آفتاب این شهر بهگونهای تنگاتنگ با کودکی و جوانی وی عجین شده است. کامو در لحظاتی نادر در اوج یک هماهنگی بیواسطه با طبیعت مدیترانه زیسته و بخت آن را داشته که در طول زمان، شادمانیهای غیرقابلجایگزینی را در بازگشت به سرزمین نیاکانش تجربه کند. اندیشه پویای "آلبر کامو" از این مقالههای کوتاه، اودیسهای میسازد که مرحلهبهمرحله از پوچی دنیای خشن و ناراست فراتر میرود و مخاطرات نیهیلیسمی کور را باطل مینماید.