یک گفت وگو
ناصر حریری با نجف دریابندریمشخصات کتاب یک گفت وگو
دربارۀ کتاب یک گفت وگو
چه طور ممکن است شما اثری را که یک شخص ترجمه کرده از نو ترجمه کنید و با آن شخص وارد نوعی معارضه نشوید؟ باید دید نتیجه تا چه اندازه عمل را توجیه می کند. جواب این سؤال را هم باید در خود کار پیدا کرد. کنندۀ کار لابد خیال می کند که می تواند ترجمۀ بهتری ارائه کند، وگرنه چرا دست به این کار می زند؟ این خیال البته ممکن است نادرست باشد، ولی داور درستی و نادرستی آن خوانندگان خواهند بود، نه آن محافل کذایی. اگر ترجمۀ مکرر ترجمۀ بهتری باشد، نتیجۀ عمل این است که ادبیات فارسی صاحب اثری بهتر از ترجمۀ اول شده است و آن ترجمۀ اول به احتمال قوی منسوخ خواهد شد. این جای دلخوری نیست، مگر برای صاحب آن اثر منسوخ و برای کسانی که مصلحت اشخاص برای شان بیشتر از ادبیات فارسی اهمیت دارد. اگر هم ترجمۀ مکرر ترجمۀ بهتری نباشد، خوب این چیزی نیست که پنهان بماند، مترجم خیلی زود به سزای اعمالش می رسد. به هر حال مسئله از نظر من یک مسئلۀ ادبی است.
