استقرار سلسله «اتابکان ترکمن ایلدنگز» در آذربایجان، نخستین فرصتهای ترقی را مقارن با انحطاط سلجوقیان بزرگ، برای شهر تبریز فراهم کرد. این شهر با استفاده از موقعیت ممتاز جغرافیایی خویش حتی تحتتأثیر یورش مغولان به زانو ننشست و به عنوان مهمترین مرکز فرهنگی میان شرق و غرب ارتقا یافت. احراز چنین جایگاه و پیشینهای موجب شد تا در دوره پهلوی اول، تبریز مورد توجه سیاستهای فرهنگی حکومت قرار بگیرد. در این کتاب، تلاش میشود تا ضمن تأکید بر بازشناسی ابعاد تأثیرگذاری سیاستهای فرهنگی حکومت رضاشاه، نمایی مستند از وضعیت فرهنگی تبریز آن دوره، ارائه شود.