پیوستگی و گسستگی فرهنگی در تئاتر ایران از پیشامشروطه تا 1332

در کتاب حاضر، تئاتر ايران از منظر نشانه‌شناسي فرهنگي مطالعه شده است و هدف آن شناخت جايگاه تئاتر در فرهنگ، تعاملات بينافرهنگي، نقش ترجمه تئاتر در ديگر جنبه‌هاي فرهنگ معاصر، تأثير و تأثر آن‌ها بر يکديگر، ميزان نفوذ و تسلط قدرت هر دوره بر اين هنر و شناخت سير حرکت تئاتر از زمان‌هاي دورتر تا به امروز است. اين پژوهش از سويي گسست و پيوستگي فرهنگي در تاريخ تئاتر ايران و گسست و پيوستگي گفتمان قدرت در ايران و اثرات آن‌ها بر هنر نمايش اين سرزمين را بررسي مي‌کند و از طرف ديگر تعامل تئاتر با ديگر جنبه‌هاي فرهنگ معاصر (مثل مارکسيسم) و اثرات آن‌ها بر يکديگر را مطالعه مي‌نمايد. نظريه نشانه‌شناسي فرهنگي از نظريه‌هاي جديد و نافذ در زمينه مطالعات فرهنگي است که در بين اهالي تئاتر چندان شناخته شده نيست، اما در همين اندک زمان، جايگاه قابل‌توجهي را به خود اختصاص داده است.