کامو برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۵۷ یکی از استثناییترین روشنفکران فرانسه به شمار میرود. مهمترین دلیل این امر نیز استقلال اندیشهای بود که او همواره سعی در حفظ آن داشت. او نه حاضر بود برچسب اگزیستانسیالیسم را بپذیرد و نه آماده بود که مواضعش را در قبال استقلال الجزایر، به دلیل مخالفت دوستان چپ گرایش که به خاطر همین مواضع او را از جمع خود طرد کردند، تغییر دهد. مسیر زندگی و اندیشه کامو که در کتاب حاضر از طریق بازبینی مهمترین رمانهایش ترسیم شده است، قدم اولی است در شناخت نویسندهای که علیرغم تمامی مصائب فردی و اجتماعیای که در زندگی متحمل شد، هنوز بر این عقیده بود که آفتاب، دریا، فوتبال و تئاتر پاسخی به پوچی زندگی هستند.