طرز طنز: بدیع در شعر طنز معاصر

هدف از اين تحقيق دستيابي به ابزارهاي مهم بديعي در شعر طنز معاصر و ارائه بهترين نمونه‌هاي هر يک از اين صنايع است که طنزپردازان از آن‌ها براي افزودن تأثير بر مخاطب استفاده مي‌کنند. همچنين شناسايي شگردهاي پربسامد اين شاعران و به‌تبع شعر طنز معاصر، هدف ديگر اين پژوهش به‌حساب مي‌آيد. در انتخاب طنزپردازان در اين تحقيق سعي شده است که با رعايت بازه‌هاي زماني در هر دوره آثار يکي از قله‌هاي طنز ايران، که نسبت به ساير طنزپردازان هم‌عصر در به‌کارگيري ابزارهاي بديعي برتري داشته‌اند، بررسي شود. از ميان طنزپردازان نام‌آشناي معاصر کشور در اين پژوهش آثار ايرج ميرزا، ابوتراب جلى و ابوالفضل زرويي نصرآباد موردتوجه قرار گرفته است و بيش از دو هزار بيت به تفکيک صنايع طبقه‌بندي ‌شده‌اند. نتايج اين پژوهش ثابت مي‌کند دليل عکس، هنجارگريزي هاي زباني (شامل ملمع، زبان عاميانه و...)، مقايسه، ارسال‌المثل و ادماج پربسامدترين ابزارهاي بديعي در شعر طنز معاصر به شمار مي‌آيند.