تاثیر نقاشی اروپایی بر نقاشی ایران از صفویه تا قاجار

کتاب حاضر به بررسي روند تاريخي و هنري تأثيرپذيري هنر اروپايي بر هنر سنتي ايران، از ابتداي عصر صفويه تا ابتداي قاجار پرداخته است. در کتاب حاضر تشريح مي‌شود که در قرن ۱۱ هجري قمري، مقارن با عصر پرشکوه صفويه، ايران داراي سه مکتب فرهنگي و هنري تبريز، قزوين و اصفهان بود. مطالعات صورت گرفته بيانگر اين مطلب است که عالي‌ترين مکتب هنري صفويه همان مکتب اصفهان است که با تلاش هنرمنداني نظير رضا عباسي بنا نهاده شد. مکتب اصفهان بر پايه نفوذ هنر اروپايي و افول نگارگري سنتي ايران بنا نهاده شده است، رکن اصلي آن فرنگي سازي است و در زمان شاه‌عباس اول و با تکيه‌بر تلاش‌هاي او در زمينه‌هاي سياسي، بازرگاني، فرهنگي و مذهبي حاصل شد. همزمان با ورود هنرهاي غربي، که برخاسته از طرز فکر رنسانسي اروپا و بر پايه طبيعت نگاري و واقعيت‌نگري بود، نگارگري سنتي ايران رفته‌رفته روبه افول نهاد و جاي خود را به هنر جذاب و جديد اروپايي داد که در آن دوران با حمايت حاميان قدرتمندي چون دربار و شاه مواجه بود.