در این کتاب بیان میشود که در قرن ۲۱ با توجه به نسبت جمعیتی که در جهان زندگی میکنند به قرن شهرها و شهرنشینی معروف است که بهخوبی پذیرفته شده است ، رویکرد مدیریت آب شهری سنتی برای پرداختن به مسائل پایداری فعلی و آینده شهرها مناسب نیست . امروزه در بسیاری از کشورهای توسعهیافته دنیا به طرق مختلف از هدر رفت این منابع مهم جلوگیری کرده و با تغییر شیوههای کنترل و هدایت حداکثر میزان بهرهوری از آنها به عمل میآید. یکی از این رویکردها که زمان اندکی از تحول و پیدایش آن گذشته تحت عنوان «شهرهای حساس به آب» مطرح شده است در ادامه به تبیین خواستگاه، تعاریف، الزامات و مبانی این رویکرد در طراحی و برنامهریزی شهری پرداخته شده است.