کمدی الهی: بهشت

کتاب حاضر، جلد دوم از اين مجموعه و ادامه و نقطه اوج منظومه‌هاي پيشين است، و درعين‌حال عزيمتي تازه. گرچه مضامين، موضوع‌ها، تصويرها و اپيزودهاي برگرفته از دوزخ و برزخ را دوباره شکل مي‌بخشد ولي شرايطي جديد را نيز چه بر شاعر و چه‌ بر شنونده تحميل مي‌کند. باوجود اين‌که حافظه شاعر تا اين هنگام براي انجام‌وظيفه‌اش کفايت مي‌کرده، بهشت، در همان سطور آغازين، خلأ بين خاطره و تجربه را بازمي‌شناسد و مهم‌تر از آن، خلأ بين دسته‌بندي‌هاي روان‌شناسانه را با خود زبان. تقلاي شاعر در تلاشش به‌منظور عبور از فضاي فراسوي حافظه و کلام، هر چه منظومه پيش‌تر مي‌رود، سرسختانه‌تر در کانون توجه قرار مي‌گيرد.