کتاب حاضر، پژوهشی است که در آن نگارنده بنا دارد ویژگیهای سبکی شعر شفیعی کدکنی را - که یکی از شاعران صاحب سبک دوره معاصر به شمار میآید - شناسایی و توصیف نماید. برای دستیابی به این هدف شعرهای دو مجموعه شعری آیینهای برای صداها و هزاره دوم آهوی کوهی و همچنین شعرهایی را که در شمارههای ۷۴، ۹۲ و ۹۸ مجله بخارا به چاپ رسیدهاند، در سه سطح زبان، اندیشه و بلاغت موردمطالعه قرار داده و پس از شناسایی ویژگیهای هر سطح، به توصیف و تحلیل آنها پرداخته است. یافتههای پژوهش نشان میدهد که شعر شفیعی علاوه بر اینکه در هر سه حوزه زبان، بلاغت و اندیشه غنی است، با نوآوریهایی بهویژه در عرصه زبان و بلاغت، ساختهایی نو و بدیع خلق کرده و از این رهگذر بر ذخایر ارزشمند و گرانسنگ زبان و ادب فارسی افزوده است.