دکتر فتوحی در این کتاب به مبانی نظری و طرح روشهای سبک شناسی و بومی کردن نظریات منتقدان و زبانشناسان غربی پرداختهاست و به نوعی آرای آنها را با تجربیات ایرانی در این زمینه تطبیق داده است.
چهارده فصل کتاب در دو بخش سامان یافتهاست: سبکشناسی نظری و سبکشناسی عملی. پنج فصل نخست به بحثهای نظری پیرامون زبان و چیستی سبک، ماهیت سبک ادبی و مسائل آن، ماهیت دانش سبکشناسی، نسبت سبکشناسی با دانشهای ادبی و زبانی و رویکردهای سبکشناسی، اختصاص یافته است. نه فصل بخش دوم، با این هدف طراحی شده که شیوۀ بررسی عملی و تحلیل عینی سیک را در پنج لایۀ معرفی شده، نشان دهد. از فصل هشتم بحثها کاربردیتر میشود. در پیشانی هر فصل اشارهای کوتاه به قصد ورود خواننده، به بحث آورده شده و در پایان هر فصل نیز فشردۀ بحثها بازگو شده است. در پایان کتاب دو فصل «سبکشناسی طنز» و «سبک زنانه» در واقع طرحی است برای کاربست روش لایهای در دو قلمرو بافت و ایدئولوژی. طنز بر بافت متکی است و سبک زنانه بر لایۀ ایدئولوژیک.