اگر چه تعداد اصوات سازها محدود است و دامنه ی صوتی حنجره ی انسانی از آن هم محدودتر ، یکی از شگفت آور ترین توانایی هایی که در نهاد انسان وجود دارد بهره برداری از این محدودیت برای خلق آثار نامحدود موسیقایی است . این ویژگی در مقاله ای قدیمی ، منتشر شده در سپتامبر ۱۸۹۴ در The Musical Tirries نشان داده شده است . در نمونه ی ارائه شده در این مقاله ثابت شده است که آوازی ساده شامل تنها ده نت ، امکان تبدیل شدن به بیش از شصت میلیون ملودی متفاوت را دارد (Occasional Nores" ,1894 ") همان گونه که تمدن های اولیه ی بشر بدون مواد اولیه و دانش ترکیب آن مواد نمی توانستند خشت را برای بنای ساختمان مسکونی خود تولید کنند ، بنا کردن ساختمان موسیقایی بدون داشتن مواد و آگاهی از چگونگی ترکیب آنها نامیسر است . بر این اساس دو ماده ی اولیه در بنای موسیقی 《أصوات》 و 《 زمان》 است ، که دانش های وابسته به آنها عبارت اند از گام ها و فواصل أصوات ، تأکیدات ، متر ، ریتم و دیگر دانش های مربوطه. بر اساس این دسته بندی ، عوامل دیگری که به این عوامل اصلی ملحق می شوند عبارت اند از : الف - هارمونی ، کادنس، مدگردی . ب - کنترپوان ، تقلید کانن ، فوگ . ج - طراحی و فرم . د - توسعه ی تماتیک . ه - دینامیک و علائم بیانی ، و - گستره ی صوتی واسطه های اجرا ( سازها و صدای انسان ) ، ز - همراهی کننده ها . ح - رنگ آمیزی . ط - شیوه و مکتب. در ابتدای کار یک آهنگساز جوان ، معمولا ایده های موسیقایی به راحتی از ذهن او به روی کاغذ با ساز او جریان نمی یابد . او احتیاج دارد ابزاری برای شروع جریان آفرینش خویش در دست داشته باشد تا با کمک آن بتواند عوامل متشکله ی موسیقی مانند ملودی ، ریتم ، هارمونی ، واسطه های اجرای موسیقی و غیره را بهره برداری و کنترل کند . مطالعات علمی نشان داده است که قوه ی آفرینش قادر است توسط محرک های مختلف تحریک و بارور شود . این مسئله باعث شده است منابع متعددی در آفرینش هنری به ویژه موسیقی در دنیا نوشته و منتشر شود .
