نان و شراب

در این رمان، نویسنده، بابیانی گویا و داستانی جذاب، جامعه‌ متحجر ایتالیا - پیش از جنگ جهانی دوم را به تصویر می‌کشد و اعتقادات نابخردانه‌ مردم و تعصب و پیروی کورکورانه‌ قشر پایین جامعه را نشان می‌دهد. این قشر پایین جامعه که بیشتر حومه‌نشین بودند و به آن‌ها «دهاتی» می‌گفتند، از ترس فقر و گرسنگی چشم خود را به روی حقایق بسته بودند و سکوت می‌کردند؛ آن‌ها مثل غلامان بالاجبار از قدرت حاکم تبعیت می‌کردند؛ درصورتی‌که خود قلبا آن را باور نداشتند و به آن معترض بودند.