پاییز 59

روایت او ساده و خودمانی است. کتاب را که دست بگیریم، حس می‌کنیم زهره ستوده کنارمان نشسته و شروع کرده به تعریف‌کردن آنچه که برایش رخ داده است. آغاز کتاب هم در نوع خود زیبا و جذاب است؛ کتاب با شکستن تصورات راوی از لباس سربازی و تفنگ آغاز می‌شود. زهره ستوده کنار یک سرباز روی زمین می‌نشیند و به شهرش می‌اندیشد. به این طریق او واگویی خاطرات خود را آغاز می‌کند. او در این روایت ساده و صمیمانه به واکاوی گذشته‌ها می‌پردازد و خاطرات سال‌های دور را ورق می‌زند؛ خاطراتی که آغازگر آن هفت ‌سالگی زهره ستوده است. او از خود و اعضای خانواده‌اش می‌گوید؛ از استخدام برادرش، ورود خواهرش به دانشسرا، از راهپیمایی‌های انقلاب و از سرایت آشوب‌های قومی به خرمشهر. لابه‌لای خاطرات او می‌توان لحظه به لحظه جنگ را به وضوح دید و او از آشوب‌های قومی که با عنوان اختلاف‌های عرب و عجم شکل می‌گیرد، به وضوح حرف می‌زند و روایتش به گونه‌ای است که می‌توان چگونگی وقوع و شروع جنگ در خرمشهر را درک کرد. راوی به عنوان یک شاهد عینی سعی می‌کند در این کتاب خاطراتش را با حالتی مستندگونه بیان کند تا روزهای مقاومت خرمشهر را با شکلی نزدیک به واقعیت به ما ارائه کرده باشد.