در کتاب حاضر، تشریح میشود که در هنرهای نمایشی همچون سینما و تلویزیون، بیش از هر شکل هنری دیگر آدمها آنچه را در ضمیر دارند بهصورت صریح بیان نمیکنند. البته آنچه به بیان درمیآید هم همیشه دروغ نیست، همیشه سخن بیهوده و یا انکار حقیقت نیست. گاه شخصیتها فکر میکنند که حقیقت را میگویند، گاه حقیقت را نمیدانند. گاه آنها با بیان حقایق راحت نیستند. در درامهای بزرگ کلمات بزرگ هستند و حقایق در پشت کلمات پنهان. آنچه هست متن است و زیرمتن. این دو یکی نیستند و قرار نیست یکی هم باشند.