ستیز فلسفه و شعر

نویسنده در کتاب حاضر، با پیش نهادن تفسیری یگانه از پویسیس در افق فلسفه افلاطونی می کوشد هرگونه جهد فلسفی در جهت پاسخ دادن به مسائل بنیادین تاریخ فلسفه را نوعی برساخته نظری و درنهایت نوعی شعر قلمداد کند. زندگانی انسانی در تمامیت خود آمیزه‌ای از طرح مسائل بنیادین فلسفی و کوشش در جهت پاسخ دادن به آن‌ها است. ریشه این مسائل بنیادین، یعنی زمینه‌ای که این مسائل برای نخست بار در آن به دید آدمی درمی آیند، زندگانی روزمره است. اما هرگونه کوششی در جهت پاسخ دادن به این پرسش‌ها، که ریشه در زندگانی پیشانظری دارند، مستلزم اتخاذ نوعی زندگانی نظری است. به سخن دیگر زندگانی نظرورزانه واکنشی به حیرت برخاسته از زندگانی پیشانظری است. هردوی این انواع زندگانی در کلیت خود به‌نوعی شاعرانگی، یا پیروزمندی شعر بر فلسفه، و سرانجام نیهیلیسم فلسفی می‌انجامند. اثر پیش رو کوششی است در جهت پیگیری این ستیز در ادوار گوناگون و به نزد اندیشمندان بزرگ تاریخ فلسفه از افلاطون تا هایدگر.