مائده های زمینی و مائده های تازه

کتاب حاضر، رماني است که قالب‌هاي مختلفي به خود گرفته است: نظم، نثر شعرگونه، سفرنامه، شرح‌حال و گفت‌وگو. اگرچه در اين رمان، المان‌هاي داستان‌پردازي و خودزندگي‌نامه بسيار واضح و آشکار به چشم مي‌خورد، اما رمان مائده‌هاي زميني و مائده‌هاي تازه بيشتر به‌عنوان اثري فلسفي در نظر گرفته مي‌شود. اين عنوان شامل دو بخش است که با فاصله‌ زماني چهل‌ساله نسبت به هم نوشته شده‌اند. بخش اول زماني نوشته شد که آندره ژيد در حال بهبودي از يک بيماري کشنده بود. نويسنده از طريق نظمي فاخر و در قالب سفرنامه، داستان بازديدش از جنوب ايتاليا، مزرعه‌اي در نورماندي و مکان‌هاي مختلفي در آفريقاي شمالي را بازگو مي‌کند. جان‌مايه‌ اصلي اين بخش، زندگي در لحظه‌ي حال و در آغوش کشيدن احساسات و تجارب تلخ و شيرين زندگي است. بخش دوم که در دهه‌ي ششم زندگي آندره ژيد (André Gide) به نگارش درآمد، تأييد و تأکيدي بر فلسفه‌ي دوران جواني ژيد و تفسيري جامع از مفاهيم مذهبي و سياسي اين فلسفه است.