اثری کلاسیک از پییر بوردیو، جامعهشناس و انسانشناس فرانسوی و از تأثیرگذارترین اندیشمندان قرن بیستم.
«دانشکدههایی که در مراتب سیاسی دستبالا را دارند، وظیفة تعلیم مأموران اجرایی را برعهده دارند، مأمورانی که بتوانند بیچونوچرا و بدون پرسیدن یا شککردن، و در چارچوب محدودههای نظم اجتماعی موجود و مفروض، فنون و دستورالعملهای دستگاه معرفتی را به اجرا بگذارند که هیچ ادعایی برای آفریدن یا دگرگون ساختن ندارند؛ در مقابل، تقدیر دانشکدههایی که در مراتب فرهنگی دست بالاتری دارند این است که، بنا به ضرورت پیریزی شالودهای عقلانی برای معرفتی که دانشکدههای دیگر صرفاً تلقین میکنند و بهکار میبندند، برای خود همان آزادی را روا بدارند که از فعالیتهای اجرایی دریغ شده است...»
بوردیو در مقدمه کتاب نوشته است: من در نوشتن این کتاب هیچ ملاحظه و پروایی به خرج ندادهام، اما یقین دارم که نشانی از بدخواهی و کینتوزی هم در آن نیست...