«شیخ صفیالدین ابوالفتح اسحاق اردبیلی» (۶۵۰–۷۳۵ ق) نیای بزرگ دودمان صفویان ایران است و نیز هشتمین نسل از تبار «فیروزشاه زرینکلاه» بود که در منطقه مغان مقیم شده بود. صفیالدین اشعاری به زبان آذری در کتاب «صفوهالصفا» و «سلسلهالنسب» سروده است. دودمان صفوی نام خویش را از وی گرفته بودند. او پایهگذار «خانقاه صفوی» در اردبیل بود که با گذشت زمان پیروان بسیاری را به دست آورد. این کتاب مشتمل بر زندگینامه داستانی «شیخ صفیالدین اردبیلی» است.