نادرشاه افشار

«نادرشاه افشار» که پیش از پادشاهی «نادرقلی» خوانده می‌شد، ملقب به «تهماسب‌ قلی‌خان» از ایل افشار خراسان که از ۱۱۱۴ تا ۱۱۲۶ خورشیدی پادشاه ایران و بنیان‌گذار دودمان افشاریه بود. او از مشهورترین پادشاهان ایران، پس از اسلام است. سرکوب افغان‌ها و بیرون راندن عثمانی و روسیه از کشور و تجدید استقلال ایران و نیز فتح دهلی و ترکستان و جنگ‌های پیروزمندانه او سبب شهرت بسیارش شد. همچنین او آخرین کشورگشا و فاتح آسیایی است. درباره پیشینه نادرشاه نیز روایات متعددی وجود دارد اما مستندترین و قابل اثبات‌ترین آن‌ها این است: ایل افشار قبل از مهاجرت به خراسان در منطقه افشار در جنوب آذربایجان غربی سکونت داشته‌اند که اکنون مرکز این منطقه شهرستان تکاب امروزی واقع در جنوب آذربایجان غربی است. در فاصله ۵ کیلومتری شرق شهرستان تکاب روستای باستانی «قرخلو» واقع شده‌ است که زادگاه اصلی پدران نادرشاه افشار است که نام قرخلو که در پسوند نادرشاه وجود دارد نیز از نام همین روستا برداشته شده ‌است که شاه اسماعیل در زمان‌های دور آن‌ها را از «قرخلو» و «تکاب» به خراسان کوچاند. ایل افشار یا «اوشار» که یکی از مهم‌ترین ایل‌های ترک هستند درحقیقت هم در گذشته و هم در زمان حال اهل «تکاب» هستند. این کتاب داستان زندگی این پادشاه قدرتمند می‌باشد.