پاد زیباییشناسی، نوعی رابطه فلسفه با هنر است که بر پایه آن، هنر خود مولد حقیقتهاست. پاد، زیباییشناسی هنر را به صورت شیء یا موضوع فلسفه درنمیآورد و بهجای پرداختن به تأملات زیباییشناختی دقیقا به توصیف تأثیرهای درون فلسفهای میپردازد که هستی مستقل اثرهای معین هنری را از خود بهجا میگذارد. در این کتاب «آلن بدیو» (نویسنده) سه طرح واره برای نظم دادن به رابطه هنر، فلسفه و حقیقت در درون مدرنیته پایهگذاری میکند، سپس امر پاد زیباییشناسیک را به منزله توانش تازهای عرضه میکند که در آن، آثار هنری در پیکرهبندیهای زنجیرهوار فیلمساز مؤلفگونه خود، نوعی رویداد حقیقت را در پیشرو میگذارند.